Szpitalny Oddział Ratunkowy

Oddziały

SZPITALNY ODDZIAŁ RATUNKOWY

SOR jest oddziałem szpitalnym i zgodnie z ustawą o Państwowym Ratownictwie Medycznym jest zorganizowany do ratowania i stabilizacji stanu ogólnego pacjentów w stanach nagłego zagrożenia życia. Nie jest to przychodnia , ani ambulatorium , gdzie zgłaszają się pacjenci z gorączką, kaszlem , infekcjami sezonowymi , drobnymi urazami, zaburzeniami ciśnienia tętniczego itp., czy do diagnostyki chorób przewlekłych lub trwających od kilku dni czy tygodni, nie jest to też miejsce do wydawania różnego rodzaju zaświadczeń i skierowań do różnych instytucji i urzędów. Zgodnie z artykułem 57 ustawy o św.op.zdr. pacjent ma prawo do uzyskania w oddziałach szpitalnych tylko tych świadczeń, które nie mogą mu być udzielone w trybie ambulatoryjnym .Tak więc poza stanami nagłego zagrożenia życia pacjent powinien zgłaszać się do Poradni Lekarza Rodzinnego oraz lecznictwa ambulatoryjnego(poradnie specjalistyczne).

W SOR , który zorganizowany jest zgodnie z ustawą o PRM i Rozp.MZ wydzielone są dwie główne części:

1) Część przeznaczona dla pacjentów pieszych, czyli tych którzy zgłaszają się ze skierowaniami z różnego rodzaju poradni, oraz przybyli sami lub z rodziną w stanach nagłego zagrożenia , w wypadku których nie może im być udzielona pomoc ambulatoryjna. Jest to tzw. strefa zielona. Ci pacjenci pozostają po segregacji w OBSZARZE KONSULTACYJNYM SOR i tu zajmuje się nimi lekarz dyżurny SOR wraz z pielęgniarką oraz konsultują ich specjaliści z różnych oddziałów i poddawani są wstępnej diagnostyce , decydującej o rozpoznaniu lub jego weryfikacji i ewentualnej kwalifikacji do leczenia w oddziałach szpitalnych, lub odmowy przyjęcia. Jeśli wymagają pogłębionej diagnostyki i przyjęcia do SOR celem stabilizacji stanu ogólnego lub monitorowania i wstępnego leczenia- przekazywani są do Obszaru Obserwacyjnego, Resuscytacyjno-Zabiegowego i WSTĘPNEJ INTENSYWNEJ TERAPII;

2) część przeznaczona dla pacjentów przywożonych przez zespoły ratownictwa medycznego(karetki)-do tej części nie wchodzą pacjenci przybywający do szpitala samodzielnie. I tu należą strefy- zielona, żółta i czerwona.

W części wydzielonej dla przyjęć pacjentów z karetek nie mogą podczas przekazywania pacjentów przebywać żadne osoby postronne. Tu też tworzona jest dokumentacja SOR(taka , jak na innych oddziałach szpitalnych) .Zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych, prawach pacjenta i zasadami zachowania tajemnicy lekarskiej i pielęgniarskiej oraz poszanowania godności i intymności — nikt nie może słuchać informacji przekazywanych przez lekarzy i ratowników medycznych na temat stanu zdrowia pacjentów. Nikt postronny nie może też brać udziału w zbieraniu wywiadu przez lekarza, czy badaniu pacjenta. Z tych samych powodów pacjenci w części dla pieszych są przyjmowani przez lekarza pojedyńczo.

Pacjenci przywożeni przez karetki są także kwalifikowani do poszczególnych obszarów- zależnie od ciężkości stanu ogólnego i rodzaju niezbędnej pomocy, jak ma być im udzielona:
– do obszaru resuscytacyjno- zabiegowego ,
– do obszaru wstępnej intensywnej terapii,
– do obszaru obserwacyjnego,

Każdy pacjent SOR musi mieć założoną dokumentację lekarską i pielęgniarską. Czas tworzenia takiej dokumentacji w systemie informatycznym szpitala zajmuje ok.20-60minut, zależnie od rodzaju udzielanego świadczenia- czy jest to świadczenie wykonane w trybie ambulatoryjnym, czy wymaga założenia historii choroby SOR, czy wykonania przeniesienia do innego oddziału czy szpitala lub wypisu.

Także tworzone są tu wszelkie skierowania do badań laboratoryjnych, obrazowych, konsultacji i zlecenia na transporty i do innych jednostek ochrony zdrowia.

Diagnostyka wstępna pacjenta w SOR zajmuje od 30 minut do kilku godzin, postawienie wstępnego rozpoznania zajmuje często jeszcze więcej czasu. Zważywszy , że do SOR w okresie zimowym tafia dziennie od 30-60 osób, a w letnim około 100 do 200, łatwo można ocenić obciążenie pracą personelu pielęgniarskiego , lekarzy dyżurnych i lekarzy konsultujących z poszczególnych oddziałów.

W przypadku najciężej chorych pacjentów z ciężkimi urazami, zatruciami, niewydolnościami układowymi , gdy brak jest miejsc w OIT lub innych oddziałach- możliwe jest ich intensywne leczenie w SOR do 72-godzin.Co nakłada na personel konieczność przeprowadzania skomplikowanych procedur i prowadzenia dodatkowej dokumentacji.
W związku z bardzo dużym obciążeniem pracą lekarzy dyżurnych i personelu pielęgniarskiego, skomplikowaną sprawozdawczością, stresem związanym z możliwością popełnienia błędu lub niedopatrzenia , wynikającego z nawału obowiązków( często do SOR wjeżdżają cztery karetki systemu na raz i drogą zieloną w tym samym czasie trafia 7-u pacjentów), oraz wysokimi kwalifikacjami wymaganymi przez NFZ do tej pracy bardzo trudno jest skompletować zespół lekarski i pielęgniarski do pracy w SOR i obsadzenie dyżurów, bez względu na wysokość oferowanego uposażenia.

O pilności udzielenia poszczególnym pacjentom świadczeń w SOR decyduje przydzielenie pacjenta podczas segregacji do odpowiedniej grupy,  oznaczonej kolorami skali segregacji:

– pacjent oznaczony kolorem czerwonym – to pacjent priorytetowy, taki który jest w stanie nagłego zagrożenia życia, we wstrząsie pourazowym lub innym, po wypadku z masywnym krwotokiem, zawałem serca we wstrząsie kardiogennym. Taki chory nie przeżyje, jeśli pomoc medyczna nie będzie mu udzielona natychmiast. Czas oczekiwania na udzielenie pomocy powinien tu wynosić od 8-iu do 30-tu minut.

– pacjent oznaczony kolorem żółtym – to taki, który ma obrażenia wymagające pomocy medycznej, natomiast opóźnienie w jej wdrożeniu nie zagrozi jego życiu np. ze złamaniem zamkniętym kończyny. Najlepiej jeśli pomoc zostanie tu udzielona w pierwszej dobie( w założeniach SOR do 4-rech godzin).

– pacjent oznaczony kolorem zielonym – to pacjent, który posiada dolegliwości rokujące przeżycie, niezależnie od czasu i rodzaju udzielonej pomocy – w założeniach SOR czas oczekiwania na pierwsze obejrzenie przez lekarza do 16-tu godzin;

Pacjenci zgłaszający się do SOR samodzielnie z drobnymi zranieniami, stłuczeniami, pogorszeniem samopoczucia, zdenerwowaniem, incydentalnym wzrostem ciśnienia , poniżej granicy przełomu(200/100mmHg), gorączką w pierwszej dobie to zwykle pacjenci kwalifikujący się di grupy „ zielonej”, czyli tacy, którzy powinni uzyskać pomoc lekarza w czasie ok.16-tu godzin. Powinni oni uzyskać pomoc przede wszystkim u swojego lekarza rodzinnego lub po godzinach jego pracy w gabinetach Nocnej i świątecznej Opieki Zdrowotnej.